میزو نوت ۸ روز گذشته با نمایشگر ۶ اینچ LCD، نسخهی اوریو از سیستمعامل اندروید و قیمت ۱۸۵ دلاری معرفی شد.منبع
تحقیقات جدید نشان میدهد که پدر در تنظیم متابولیسم فرزندان نقش مهمی داشته و اثر قابلتوجهی در سلامت و طول عمر آنها خواهد داشت. به اعتقاد دانشمندان، ایجاد دیابت نوع دو و اختلال در سلامت متابولیک افراد با رژیم غذایی نادرست پدران آنها مرتبط است. بر اساس یافتههای این مطالعات، شواهد فراوانی وجود دارد که نشان میدهد پدران در چاقی و برنامهریزی متابولیکی فرزندانشان نقش مهمی ایفا میکنند.
بر اساس گزارش اخبار پزشکی مرکز دیابت جاسلین (Joslin Diabetes Center)، محققان دریافتند ورزش کردن پدران نقش مهمی در سلامت متابولیک فرزندان در بزرگسالی خواهد داشت. لوری گودیر (Laurie Goodyear) از اساتید دانشکده پزشکی دانشگاه هاروارد و رئیس بخش فیزیولوژی و متابولیسم مرکز دیابت جاسلین سرپرستی این گروه پژوهشی را بر عهده داشت و کریستین استنفورد (Kristin Stanford) از محققان فیزیولوژی و زیستشناسی سلولی که با دانشکده پزشکی دانشگاه ایالتی اوهایو در مرکز پزشکی وکسنر (Wexner) همکاری دارد، معاون سرپرست پروژه بود.
این محققان در مطالعات خود به بررسی نقش رژیم غذایی و ورزشی پدر در سلامت متابولیک فرزندانش پرداخته و برای رسیدن به هدف از آزمایشهای لازم روی موشهای آزمایشگاهی استفاده کردند. آنها موشهای نری را انتخاب کرده و در دو گروه با رژیم غذایی نرمال یا رژیم غذای پرچرب تقسیم کردند و نحوه عملکرد آنها را به مدت سه هفته موردبررسی قراردادند. برخی از موشها در هرکدام از رژیمهای غذایی از تحرک لازم برخوردار نبودند و برخی دیگر تحرک و پویایی خود را حفظ کرده بودند.
پس از سه هفته این موشها به تولید نسل پرداختند. فرزندان آنها برای مدت یک سال رژیم غذایی نرمال را در حالت بیتحرکی یا کمتحرکی دنبال کردند. دانشمندان منتظر ماندند تا فرزندان این موشها رشد کرده و به سن بزرگسالی رسیدند و طبق یافتههای پژوهشگران این پروژه تحقیقاتی، موشهایی که پدرانشان تحرک لازم را داشتند وزن بدنشان کم شده و سوختوساز گلوکز بدنشان بهبود پیداکرده و میزان چربیشان کاهش پیداکرده است.
بهطورکلی مردان باید بدانند که رژیم غذایی و میزان تحرک و ورزش کردنشان در سلامت فرزندان و سلامت متابولیکی آنان در بزرگسالی مؤثر است. علاوه بر این، ورزش موجب تغییراتی در بیان ژنتیکی اسپرم پدر شده و مانع از ایجاد اثرات تغذیهای ضعیف و انتقال آن به فرزندان میشود.
شرح کامل این پژوهشها و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله دیابت (Diabetes) به چاپ رسیده و قابلدسترسی است.
5656
منبعاین ساختار بزرگ موسوم به "هایپریون" (Hyperion)، یک ابرخوشه کهکشانی است که از هزاران کهکشان تشکیل شده و احتمال میرود حدود 2.3 میلیارد سال پس از "بیگ بنگ" شکل گرفته باشد.
به گفته متخصصان، این ابرکهکشان، جرم و اندازه شگفتآوری دارد. آنها هایپریون را با کمک اسپکتروگراف "ویموس" (VIMOS) مشاهده کردهاند که در "رصدخانه جنوبی اروپا" (ESO) قرار دارد.
این گروه پژوهشی باور دارد که هایپریون، بزرگترین ساختار کشف شده در جهان است. "الگا کوچیاتی" (Olga Cucciati)، نویسنده ارشد این پژوهش گفت: این نخستین بار است که چنین ساختار بزرگی در چنین طیف بالایی مشاهده میشود. دیدن کهکشانی که تکامل آن، از دوره جوانی این جهان آغاز شده، هیجانانگیز است.
به گفته پژوهشگران، ممکن است این ابرکهکشان در ساختاری شبیه به دیگر اجسام بزرگ آسمانی و در کهکشان محلی شکل گرفته باشد.
"کوچیاتی" افزود: بررسی ساختار هایپریون و مقایسه آن با ساختارهای کنونی مشابه، امکان درک تکامل آن در گذشته و آینده را برای پژوهشگران فراهم میکند و به آنها امکان میدهد مدلهای شکلگیری ابرخوشههای کهکشانی را به چالش بکشند. درک این غول کهکشانی، به ما کمک میکند به گذشته ساختارهای بزرگی از این دست پی ببریم.
5656
منبععلیرغم پیشبینی افزایش سرعت رشد انرژیهای پاک در بین سالهای ۲۰۱۸ الی ۲۰۲۳، پتانسیل بخش های حرارت پاک و حملونقل پاک، هنوز غیرفعال میماند.منبع
فضاپیمای آمریکایی بدون سرنشین "گالیله"(Galileo) در ۱۸ اکتبر سال ۱۹۸۹ توسط موشک "آتلانتیس"و از "پایگاه فضایی کندی مجتمع پرتاب ۳۹" با هدف مطالعه مشتری و قمرهایش به فضا پرتاب شد.
فضاپیمای گالیله توسط "آزمایشگاه پیش رانش جت" ناسا که مسئول پرتاب و کنترل ماموریتهای بیسرنشین است، توسعه داده شد.
فضاپیمای گالیله در ۷ دسامبر ۱۹۹۵ به سیاره مشتری رسید و عکسهایی دقیق و با وضوح بالا از آن سیاره برای دانشمندان ارسال کرد.
در دسامبر سال ۱۹۹۵ میلادی فضاپیمای گالیله ناسا کاوشگری را به درون جو مشتری انداخت که برای اولین بار نمونههایی را از جو مشتری آزمایش کرد. این کاوشگر پس از حدود یک ساعت سقوط و کاوش در جو مشتری بر اثر فشار لایههای جوی منهدم شد. پس از پرتاب کاوشگر، فضاپیمای گالیله چندین سال به بررسی و مطالعه مشتری و قمرهای آن پرداخت.
بخشی از ماموریت گالیله در مشتری، رها کردن یک کاوشگر در این سیاره بود. این کاوشگر برای نخستین بار موفق شد تا اندازهگیریهای دقیقی از جو مشتری انجام بدهد. گالیله ۳۴ بار دور بزرگترین سیاره منظومه شمسی یعنی سیاره مشتری، چرخید و اکتشافات بزرگی انجام داد.
دانشمندان توسط عکسهای ارسالی گالیله دریافتند "یو" نزدیکترین قمر مشتری، کاملا فعال و آتشفشانی است.
پس از گذشت حدود ۱۴ سال از پرتاب گالیله، سوخت پیشران فضاپیما در حال تمام شدن بود و امکان ادامه کار گالیله وجود نداشت. بخاطر نبود سوخت، فضاپیما دیگر قادر نبود مسیر خودش را حفظ کند و نمیتوانست آنتن فرستنده اطلاعاتش را به سمت زمین تنظیم کند. درنتیجه مرکز کنترل گالیله تصمیم گرفتند آخرین کار ممکن را انجام دهند و ماموریتی را که خیلی پیش از این کامل شده بود، خاتمه دهند. آخرین مرحله این ماموریت نابودی گالیله بود. گالیله در روز ۲۱ سپتامبر سال ۲۰۰۳ به اعماق اتمسفر مشتری شیرجه زد.به گفته ناسا، گالیله تا آخرین لحظات قبل از انهدام آن به ارسال تصویر به زمین ادامه داد.
فضاپیمای گالیله موفق به نفوذ در لایه خارجی گازی مشتری تا فشار ۲۲ برابر فشار زمین شد. فضاپیمای گالیله که تا به امروز سختترین تلاش برای ورود به جو سیارهای را انجام داده است دمایی دو برابر دمای سطح خورشید و نیرویی به اندازه ۲۳۰g یعنی ۲۳۰ برابر شتاب گرانشی در سطح زمین را هنگام نفوذ در مشتری تجربه کرده بود.
5656
منبع